Unë Ademi

Jetova për Luljetën

E Luljeta ime

Ishte çka përpilonte... Ademin

E desha lulen time

E desha qysh nga fillimi

E deri tek fundi i zbehtë

Ishte dhe do jetë

E vetmja ime jetë

Dhoma jonë modeste

Po me plot dashuri

Një shtrat, një perde

Ku dashuria frut jepte

Duke pritur orët e vdekjes

Në spitalin e vjetër

Diagnozën në letër

E kishin bë nijetë

T'ma marrin lulen time Luljetë

Binte borë e zezë

Asgjë s'ishte më e lehtë

Lumturia ime, mbuluar nga retë

Po m'rrëshqiste nga dora

Luljeta ime shkretë

Zjarrmia e saj në shtrat

Sofë e trupit tim të ftohtë

E brendësinë e saj e përqafonte

Dashuria ime ngrohtë

Dola një dit të marr ftonj

I kishte qejf Luljeta ime

Me mish e me thonjë

Në tregun e gjelbërt

Ndëgjova një sirenë

Ktheva kokën pas

Në të dukej një vashë

Ngjyra iu kish tretë

Zemra m'ra në tokë

Ishte Luljeta ime

Shtrirur e pajetë

Shpirti im doli nga trupi

E u nis vrap i pari

Ikja e Luljetës

Mua frymën ma ndali

Ëëëëëghhh (frymarrja rikthehet)

Ndoqa shpirtin tim

Ecja barabartë me të

Që t'vrapoj pas saj

Ta shoh dhe njëherë Luljetën

E dorën t'ja mbaj

Turmë e stërmbushur

Ishte ditë pazari

Garoja me vdekjen

T'mbërrijë më shpejt

O vetes s'do ja fali

Nëpër rrugica t'shkurtra

Fluturoj si vetëtimë

Përpara më tropoi një makinë

Ishte miku im

Adem çka u bë, Adeeem?

Lul... o Lulje... bre

Hip, hip shpejtë!

S'ka ligje, s'ka më rregulla

Gjitha shenjat e trafikut

Me mikun tim i theva

E mbërritëm në spital

Nga makina vrullshëm dal

Në sallë operacioni

Shtrirë Luljeta ime

Ma dhanë këmishën e gjakosur

Kish pas veshë këmishën time

E laj me lot këmishën time

Shpirti m'dënes'

Ç'do bëhet me Luljetën time?

Një lajm unë po pres

Kur e dashura infermierë

Më tha përballë ndërtesës

Ishte një derë

Përball shihej salla n'at` dritare

Nëse do me pa të dashurën

Ja çelësat mos prit fare

E nxitoj, se jeta ime po vdes

E hap derën përballë sallës

Pash Luljetën herë të fundit

Ngriti dorën bëri grusht

Përball ndërtesave ja hodha buzën

Një herë të fundit të ma puth

E tani shtrirë tek varri yt

E ujis me lotë e mi

N'varr tëndin bari m'i përkdhel flokët

Siç një koh e bëje ti

E m'prek përmas rojtari plak

Adeem... hajde me bacën

Jan bo 5 vite, çohu me bacën

Luljeta nuk kish dashtë me t'pa kshtu

Veç edhe pak o baca jem

Po fryn era

T'ja vendos pallton time Luljetës

Se mërdhihet

Kurrë s'ka mujt me duru t'ftohtin

(Qaj në kujtime kur takimi i parë

pallton time ta pata dhanë)

Qan me mua dhe rojtari plak

Dashni e juj kish qenë e pafat

Shëtis vetëm n'Shadërvan

M'kujtohet kur shputat e tua

Përqafonin kalldrëmin

E unë i dashuruar

Shpirtit tënd ja falja zërin

Unë Ademi, i vetmi kujtim i mbetur i Luljetës!

Sovran Hoti.