Po flas për miqësin.

Për atë miqësi që nuk ishte kurr, e un mendoja që egzistonte.

Besova më shumë se kurr ne shoqërin tonë.

Dhe në fund e kuptova që nuk ishte miqësi e vertet por vetëm INTERES.

Më merrje në telefon vetëm për ta larguar mëndjen nga ishi yt qe të la.

Më shkruaje vetëm ateher kur të tjeret nuk kishin kohë per ty.

Mi thoje gjitha të këqijat që të kishin ndodhur dhe kurr nuk me pyete se unë qe të dëgjoja a isha mir apo jo.

Ka ndodhur që dhe në momentin më te vështir të jetes time ta kam hapur telefonin.

Por pastaj... qka ndodhi? Ndodhi ajo qe nuk e prisja, sapo gjete nje mike më të mirë më le mua madje dhe më harrove, nuk e dije se as kush jam më.

Por edhe pas gjitha këtyre që ndodhen ti ende ke vend në zëmren time.

MIKESHA IME E FËMIRISË