Dinastia bankare Rothschild: lirisht mund t'i quajmë një nga familjet më të pasura në histori, por gjithashtu edhe ndër burimet më të mëdha të teorive konspirative. 

Pasuria e gjerë dhe e mbyllur e familjes Rothschild ka duruar për breza dhe në mënyrë befasuese e ka bërë të vështirë të tregohet se çfarë është fakt, e çfarë është trillim. Në këtë artikull ne po kthehemi në ditët më të hershme të kësaj familje të famshme hebreje për të parë se si ata arritën të ndërtonin një nga pasuritë më të mëdha në histori në një kohë të anti-semitizmit të shfrenuar.

Kjo histori fillon në Evropën Mesjetare.

Deri në shekullin X pjesa më e madhe e Evropës ishte nën sferën e krishterimit. Fuqia politike ishte e lidhur në mënyrë të pandryshueshme me fenë, e cila e bëri të qenit një jo-krishter shumë të pafavorshëm. Mbase viktimat më të mëdha të këtyre rrethanave ishin çifutët.

Duke mos pasur një vend të tyrin ku mund te ktheheshin, hebrenjtë u shpërndanë nëpër Evropë dhe shumë prej tyre u vendosën në Perandorinë e Shenjtë Romake. Ky shtet i gjerë shumetnik përfshinte Gjermaninë e sotme, dhe ashtu si pjesa tjetër e Evropës edhe ky vend nuk ishte i gatshëm të strehonte hebrenjtë.

Në shumë qytete, hebrenjtë u detyruan të jetonin në lagje të veçanta, në ato që ne tani i quajmë "geto", dhe qyteti i Frankfurtit nuk ishte përjashtim. Nga viti 1462 e tutje, të gjithë hebrenjtë u detyruan të qëndronin në qytet në një rrugë të vetme të ngushtë jashtë mureve të qytetit. Kjo rrugë u bë e njohur si Judengasse ose Alley Hebre, dhe ajo ishte e përbërë nga shtëpi të shumta të mbushura përplot. Në atë kohë, ndërtesat nuk dalloheshin me numra, por me shenja. Një ndërtesë mund të ishte shtëpia e "anijes" për shembull, ndërsa një tjetër mund të jetë shtëpia e "gurit të artë". Shenja në njërën nga ato shtëpi ishte një mburojë e kuqe, ose Rothschild në gjermanisht, dhe familjet që jetonin në  ato shtëpi thirreshin me të njëjtin emër që nga viti 1528.

Si shumë familje hebreje në atë kohë, Rothschilds ishin të përfshirë në financa. Në Evropën Mesjetare krishterimi e ndaloi ndokënd të huazojë para me interes, duke e lënë këtë biznes fitimprurës në duart e hebrenjëve. Përvoja me huazimin e parave, dhe duke zgjeruar çdo gjë në lidhje me financat, u kalua brez pas brezi gjithashtu edhe tek Rothschildët.

Ata ishin të specializuar për shkëmbimin e monedhave dhe tregtimin e monedhave të kolektivit dhe më i miri prej tyre ishte Mayer Rothschild.

Ai mori biznesin e familjes në 1763 dhe koleksioni i tij i gjerë i monedhave tërhoqi aristokratët më të pasur në Perandorinë e Shenjtë Romake.  Midis tyre ishte Princi i Kurorës Wilhelm i Hesse. Princi u takua me Mayer në 1769 dhe shpejt filloi t'i besojë atij me të gjitha çështjet që kanë të bëjnë jo vetëm me monedhat e koleksionuara, por për çdo gjë financiare. Kur Wilhelm erdhi në pushtet si Wilhelm IX i Hesse në 1785 ai punësoi Mayer për të menaxhuar financat e tij si 'hofjude' i tij ose "Court Jew".

Ta keni parasysh, kjo ishte një aranzhim i zakonshëm në Evropën Qendrore: fisnikëria do të transferonte financat e tyre hebrenjëve në këmbim të mbrojtjes, parave dhe ndonjëherë edhe titujve fisnikë aktualë. Mayer mbikëqyrte taksat e mbledhura në tokat e Wilhelm dhe duhej të mbante paratë e tij të sigurta, një detyrë që u bë shumë e vështirë në 1806. Ky është viti kur Napoleoni e pushtoi Hesse, duke e shtyrë Wilhelmin në mërgim dhe duke vënë në rrezik pasurinë e tij. Por Mayer ishte i zgjuar dhe ai ishte gati për Napoleonin. Në 1798 ai kishte dërguar një nga pesë djemtë e tij, Nathan Rothschild, në Londër për të filluar një biznes monedhe të ngjashme me të atin e tij. Me këtë, Mayer nuk e kishte problem ta zhvendoste pasurinë e Wilhelmit në Londër, ku më pas e huazoi atë në Kurorën Britanike.

Në të vërtetë, Wilhelm ishte duke financuar britanikët për të luftuar Napoleonin në mënyrë që të rivendoste fuqinë e tij.

Mayer vdiq në 1812, duke i'a lënë pasurinë e Wilhelmit dhe trashëgiminë e Rothschildit në duart e

Nathan. Ai mbeti në Londër, ndërsa vëllai i tij i madh mori përsipër biznesin origjinal të Frankfurtit. Ndërkohë tre vëllezërit e mbetur të shpërndarë nëpër Evropë, krijuan degë në kryeqytete të rëndësishme evropiane. Pavarësisht largësisë, vëllezërit zbatuan një strategji të unifikuar: ata do të huazonin paratë e tyre për aristokracinë dhe qeveritë lokale.

Vëllai në Francë, për shembull, u bë bankier i Leopold I të Belgjikës, ndërsa ai në Vjenë do të huazonte para për Perandorin e Shenjtë Romak, Francis II.  Më 1818 ai do t'u dhuronte të pesë vëllezërve titullin fisnik të baronit, duke i rritur përfundimisht fisnikët Rothschilds. 

Përgjatë dekadave të ardhshme, sa herë që një qeveri evropiane u rrëzua dhe u zëvendësua, ishin Rothsçajlldët që ishin në radhë të parë për të siguruar kredi. Kjo është saktësisht ajo që ndodhi pas Revolucionit Francez të 1830 ose pas rënies së Perandorisë së Shenjtë Romake.

Biznesi i huazimit ishte jashtëzakonisht i suksesshëm: dega e Parisit, për shembull, u rrit nga ekuivalenti i 5 milion dollarëve në 1820 në mbi gjysmë miliard dollarë në vitin 1850. Në thelb, pesë familjet Rothschild në atë kohë ofruan të njëjtin shërbim që Fondi Ndërkombëtar Monetar ofron sot. Ato stabilizuan valutat kryesore dhe u dhanë hua qeverive, duke i bërë të dyja me një fitim të madh. 

Natyrisht, përgjatë shekullit XIX të pesë degët gjithashtu bënë shumë investime private, përtej kredive të tyre qeveritare. Në 1868 ata blenë një nga pasuritë më të vlefshme të verës në Francë.

Në 1875 ata blenë prona në Kanalin e Suezit nga Egjipti, ndërsa në vitin 1883 ata financuan zhvillimin e pusit të parë të madh të naftës në botën e vjetër, duke sfiduar monopolin Rockefeller në Amerikë. Ata gjithashtu u bënë aksionarë të shumicës në monopolin e diamantit të De Birra dhe në Rio Tinto, një nga kompanitë më të mëdha të minierave në botë. Por gjatë shekullit të 20-të, gjeneratat më të reja të pesë familjeve Rothschild bënë më pak dhe më pak lëvizje të suksesshme.

Në 1900 dega në Napoli në të vërtetë u zhduk kur trashëgimtari i fundit mashkull vdiq pa fëmijë, duke e lënë pasurinë e tij në degën në Paris. Një fat disi interesant ndodhi në degën në Gjermani. Atje të dy trashëgimtarët e Rothschild kishin 11 vajza dhe asnjë një djalë të vetëm, duke e ndarë fatin dhe duke shpërbërë fuqinë e tij. Dega e Rothschild në Austri po bënte mirë, deri sa erdhi në pushtet Hitleri, sigurisht. Kur Gjermania naziste aneksoi Austrinë në 1938, Rothschild u desh të shesin operacionin e tyre bankar për një pjesë të vlerës së saj të vërtetë. Shumica e tyre shpëtuan me pasuritë që ata kishin, por të paktën një ishte kapur në daljen e tij dhe në fakt ai u la i lirë pasi paguan shpengimin më të madh në histori në atë kohë, 21 milion dollarë.

Lirimi me pagesë i falimentoi në mënyrë efektive Rothschildët austriakë, ndërsa nazistët kapën të gjithë pallatet, bizneset dhe artin e tyre.

Disa vjet më vonë saktësisht e njëjta gjë ndodhi me degën në Paris. Në fakt, koleksionet që ata kishin ishin aq të veçantë saqë Hitleri dhe Hermann Goering personalisht shkuan atje për t'i vëzhguar ato dhe për të zgjedhur ato që u pëlqyen. Megjithëse nga inventarët e detajuar të përpiluar nga nazistët ne e dimë se ata morën një total prej 5003 objekteve nga koleksionet e Rothschild dhe shumica e tyre nuk u kthyen kurrë.

Rothschildët francezë patën fatin të rivendosin bizneset e tyre pas luftës, por pastaj socialistët francezë nacionalizuan bankën e tyre në 1981.

Në fund, vetëm dega angleze i mbijetoi shekullit të XX-të me pasurinë e tyre të paprekur. Patriarku i saj gjatë gjysmës së dytë të shekullit të 20 ishte zotëri Evelyn Rothschild, i cili edhe sot është këshilltari financiar i Mbretëreshës Elizabeth.

Ai u tërhoq nga drejtimi në 2003, duke i'a kaluar këtë pozitë patriarkut David Rothschild, një anëtar i degës në Paris i cili më pas bashkoi të dy degët në një entitet të vetëm.

Ai siguroi sekretin e pasurisë së familjes duke krijuar një rrjet kompleks ndërmarrjesh që fillojnë nga Zvicra e Zotit e di ku përfundojnë.

Por në fund të fundit, ndërsa familja bankare e shekullit XIX mund të ketë qenë një nga më të pasurit e ditës së saj, sot Rothschild janë një hije e lavdisë së tyre të dikurshme. Në fakt, nëse hapni listën e miliarderëve të Forbes, Rothschild së pari shfaqet në vendin e 822. Ky është Jeff Rothschild, një njeri që në të vërtetë nuk ka asnjë lidhje me familjen bankare Rothschild. Ai nuk ka lidhje gjaku, ai thjesht ndodh që ta ketë mbiemrin e njejtë, në të njëjtën mënyrë si dy njerëz që mund ta kenë mbiemrin Goldman, por prap të mos jenë të lidhur.  Rothschild i parë aktual që shfaqet në këtë listë është vetëm në vendin 1284 dhe pasuria e tij është e lidhur me një kompani të administrimit të pasurive që administron paratë e njerëzve të tjerë.

Kështu që në fund rezulton se familja dikur e fuqishme Rothschild nuk është gjë tjetër veçse

një goditje në radarin e pasurisë globale. Dhe ka sinqerisht kuptim. Statistikisht, 90% e familjeve të pasura humbasin pasurinë e tyre nga brezi i tretë.  Është thjesht e vështirë të jesh përgjegjës financiar

kur keni lindur në pasuri dhe nuk keni respekt për paratë.

Pse të mërzitesh të mësosh se si të investosh dhe ta rritësh pasurinë tënde kur thjesht mund të shpenzosh gjithçka që ju ka lënë gjyshi juaj?