Bota me ngërdheshje m’pyet se ku qëndron dashunia?

Qetësisht, pa shumë za; 

“Nën lëkurë” - ia kthej!

Matet për t’kundërshtu me grimasat e fytyrës që ndryshojnë!

“Nuk ke qysh me dashtë kur se do vetën” - vazhdoj unë...

“Kur si beson shpirtit tand...”

e nuk ke qysh me dashtë;

Nëse s’ke gdhendë asnjiherë lëkurën tande!

Ki me u shenju i tani, 

e shenjat kanë me mbetë gjithmonë aty!!

Të gjalla, tu ta thirrë emnin për me i prek’!

Ti...ki me i prek’ e me ia dëshmu vetës se edhe n’sfidat ma t’mdhaja që kanë me ardhë, dashunia, qëndron nën lëkurë!

Fitim Majkovci