Qysh prej ditës që u ndamë

Edhe ajri rreth meje ka ndryshuar

Shoh veten n'pasqyrë

Më shikon njeri i huaj

Kthehu dhe një herë

Në zbrazëtinë time

Ndizma kandilin

Ndize bash aty

Ku ma more shpirtin

E urrej njeriun

N't'cilin jam shndërruar

N'pasqyrë nuk shoh më veten

Nuk shoh asgjë timen

Pasqyrë e avulluar

Kthema shpirtin

Ta ndjej dhimbjen për ty

Se më nuk kam shpirt

S'po ndjej as dhimbjen

T'më rrënqethet trupi

Nga ngjyrat e jetës

Se ngjyrat e mia

N'ikjen tënde u tretën

Kthema ndjenjën

Se unë varem prej saj

Nga ajo unë shkruaj

Fletën me laps e qaj

Kthemi edhe stinët

Nuk di në cilën stinë jam

Venitem i tërbuar

Shpirtin tim më nuk kam.

E shpirti im, ishe ti!

Sovran Hoti.