Kur gjumi i amël i largsisë s’përjetshme

T’mi ketë qendisë qerpikët sic qëndisë gjylpana gjergjefin

Kanë me thanë që kurrë s’tkam dashtë

Mes veti kanë me u shty, për do dramca që kurrë ba s’janë kafshatë.

Për nji kafshatë a copë hisje n’krahnuer tandin kanë me kërku

Tue t’thanë se s’jam kujdesë për ty

Së s’kam la për ty, qendisë a qepë s’kam për ty!

Kanë me thanë që kurrë s’tkam dashtë.

Se kurrë asnji za se kam ngritë

E vec vargje n’pe si rruzat kam rreshtu

Shpirtin tuj ta dhanë pak nga pak…

Prap kanë me gjetë dicka me thanë

që unë nuk të dashta aspak!

Unë dita me dashtë n’heshtje pa dhanë tellall;

Se carshia e nrikullave nuk shquhen për tjera punë

me bërtitë asgjanë, dicka me e ba

e gjithckanë në asgja me e shndërru!

Kanë me thanë që kurrë s’tkam dashtë

Ata që dashninë tonë s’patën sy me e pa, lakmi i patën marrë!

E vec atëherë kur mos të muj ma me folë

Kanë me heshtë e tjetër cka kanë me nisë me shtjellu,

Që edhe ti, mbase s’kishe pasë ditë me m’dashtë mu.

FluMus