të urrej natë kur terri larg tij më zë.
kur me drita makinash
më ndriçohet një pasdite e vonë.
kur ndërrimi i orës së mbrapshtë
ma shton ndjenjën e vetmisë.
të urrej errësirë që kaplon rrugët e këtij qyteti
që çdo ditë vjen e ftofet
e unë që si maratonist i artë
shpejtoj të zë një grimcë rreze dielli ta puth.
kjo errësirë e hershme më ngjanë
me shumë /të dua/ të pathëna që drita si pa.
prandaj dua të bërtas e errësirën ta tremb
të tërheqë kalorësit e saj ndjellazinjë,
e të ngutem për në strehën time të sigurtë
tëndin përqafim.
CEO - Ndjenje n'Kornize *Juriste e diplomuar BA/MA; Autore e "Na dy", "Pertej Lajthitjes", "Andje"; Perkthyese Freelance ALB/MNE/ENG.